Het begint met een mail.

 Lappen tekst waarin men met heel veel woorden vertelt waarom diegene niets heeft met aanraking en “al dat vage gedoe”. Hele verslagen zijn het; waarbij ik me afvraag: waarom neem je zo veel moeite om me te laten weten dat je niets hebt met aanraking? 

Ik antwoord altijd met een voorstel om een vrijblijvend online oriënterend gesprek te houden.  Zo krijg ik mijn eerste visuele beeld van datgeen wat hun mail al heeft verklapt: een mens in een transformatieproces, iemand in een levenspantser die vreselijk is gaan knellen.

 Wanneer we uiteindelijk tot een sessie komen is het altijd raak. De spanning in het lijf is hoog. Zodra we voorzichtig fysiek contact maken, mijn handpalm zachtjes op een trillende buik, beginnen de tranen te vloeien.

Schrijver C.S. Lewis zei: "Houden van is kwetsbaar zijn. Houden van iemand betekent dat jouw hart zeker zal worden gebroken. Als je ervoor wil zorgen dat jouw hart voor altijd heel blijft, moet je het nooit aan iemand geven; niet eens aan een dier. Verpak het zorgvuldig met leuke hobby's en oppervlakkige luxe. Vermijd alle verstrengelingen, sluit het veilig op in de doodskist van jouw eigen zelfzucht. Maar besef dat jouw hart - veilig, donker en bewegingsloos in haar luchtdichte doodskist - evengoed zal veranderen. Zij wordt weliswaar niet gebroken, maar wordt onbreekbaar, onaanraakbaar, reddeloos".

Dus waarom huilt men bij liefdevolle aanraking?

Waarom maakt dit soort aanraking zo veel los bij sommige mensen? Waarom raakt het je, vraag ik hen. Waarom ben je hier?

Er is meestal geen eenduidig antwoord.

 Inmiddels noem ik het ´asking for love´. Een mens, een lijf dat hunkert naar liefde. Ik heb het hier niet over de romantische variant maar liefde in de meest allesomvattende betekenis van het woord.

Aanraking die doelbewust, langzaam en teder gebeurt, opent je hart. Het is te vergelijken met iemand lang, diep en zonder woorden in de ogen kijken: intens, bloot en kwetsbaar

 Knuffeltherapie betekent voor mij Liefdewerk. Het is jezelf volledig aanvaarden en de ander ontmoeten. Het is zeer krachtig en kwetsbaar tegelijk.Tijdens een sessie ervaart men hoe het is om echt contact te maken met een ander (en met zichzelf) zonder beschermlaag, masker of pantser. De ervaring is doorgaans zo eerlijk, zo confronterend, zo liefdevol; het is bijna ondragelijk.