Twee van mijn favoriete plekken om tot stilte te komen zijn het kerkhof aan het einde van mijn straat en de Onze Lieve Vrouwe Kapel in Heiloo. Het voordeel van de kapel ten opzichte van het kerkhof is dat je bij slecht weer in de kapel altijd droog zit. Hoewel ik allang niet meer praktiserend ben, voel ik nog altijd een aantrekking tot de rituelen, mystiek en gregoriaanse muziek wat zo kenmerkend is voor het katholicisme.

Afgelopen maandagochtend ben ik naar de kapel gegaan. Zoals ik hoopte, was het er leeg. Ik stak een kaarsje op voor mijn moeder en ging ergens halverwege zitten.

Ik zat er nog geen 5 minuten toen er een hoogbejaarde vrouw binnenkwam.

Ze was slecht ter been en liep moeizaam de kapel in. Ze stond even stil en keek om zich heen. Er was een overschot aan lege zitplaatsen, maar raad eens waar de vrouw ging zitten? Ze schuifelde recht op me af en kwam naast mij zitten. Automatisch groette ik en we raakte in gesprek.

Ze bleek oorspronkelijk Canadees te zijn. Toen ik afscheid wilde nemen vroeg ze naar mijn beroep. Ik keek haar recht in de ogen en zei,

 I am a Confidante. A Confidante? That’s a very important job! Zei ze. Dat is iemand aan wie je je geheimen en problemen toevertrouwt. Hoe werkt dat als beroep, wilde ze weten. Heel even aarzelde ik. Onbewust liet ik me afremmen door mijn eigen vooroordelen. Ik dacht: een vrouw van rond de 80, zichtbaar religieus dus oerconservatief, misschien wel een van de nonnen van het nabijgelegen klooster. Die zal me ongetwijfeld raar vinden.

Ik zocht in haar ogen naar sporen van afkeur maar zag alleen vriendelijkheid.

Meer menselijkheid in een harde wereld

I really listen to problems and private thoughts of people who need someone to talk with. I make a deep and enduring connection with them based on integrity and trust. I make people feel loved and appreciated, welcome and less lonely. I do everything I can to let them feel that they matter. I spend quality time with people who need someone outside their social circles to be with. Also, if they want to experience the pleasure and comfort of real human connection on a deeper and physical level, I hold and cuddle them in my arms.

Ze keek me aan en in haar ogen zag ik tranen en een glimlach. My Goodness! You are a modern samaritan! riep ze. Nee zei ik, ik word er voor betaald. Ik ben geen samaritaan.  Eventjes was ze stil en ze keek om zich heen. Then you are like this place. You are a chapel. A safe place where people can go to. You are a human sanctuary. 

Haar woorden kwamen bij mij keihard binnen. Ik werd stil van de herkenning. Ik ben een menselijk toevluchtsoord. Wat een ontdekking.

Kom zei ze, help me eens even omhoog. Geef me jouw arm. Ik wil een kaarsje aansteken. We stonden op en liepen samen naar de kaarsen. Ze stak er een op. This one's for you my dear; The Human Sanctuary.